Hepimiz bambaşka şehirlerde bambaşka hayatlar yaşıyoruz. Yaşadığımız şehri ne kadar tanıyoruz? Bizim şehrimiz sadece etrafımızda bulunan birkaç insan ve birkaç sokaktan fazlasını ifade ediyor mu bizler için?

Yaşadığım şehri bir turist edasıyla gezme fırsatım oldu geçtiğimiz günlerde. Şehir dışından gelen misafirlerimizle tarihi Adana sokaklarında dolaştık. Sokakların arasında gezerken yaşadığım şehre gönül bağı ile bağlı olduğumu gördüm. Bazı binaların önünden geçerken buraları tarihi dokuyu bozmadan düzenleseler ne kadar güzel olur diye de düşünmedim değil!

Şehrimi bir rehber kadar iyi anlatamamış olabilirim belki ama yaşadığım şehri yeniden keşfetmiş oldum. Ulu Camii, Yağ Camii, Sabancı Merkez Camii, Sinema müzesi, Atatürk’ün evi ve daha niceleri…

Her insan içinde bulunduğu kültüre sahip çıkmalı. Yaşadığı şehrin tadını çıkartmalı ve bizi sarmalamasına izin vermeliyiz. Onun bizi sarmasına izin vermeli ve bizde onu sahip olduklarını kabul ederek sarmalamalıyız. Bizleri zenginleştiren bu olacaktır. Geniş bir açıdan bakınca güzellikleri görmek mümkün olacaktır.

Meşhur Yağ Camii’ne gittiğimde ve çocukluğumda birçok kez önünden geçmiş olmama rağmen, kapısının girişindeki baykuş gözlerini hiç görmemiştim. O an anladım ki hep bir yerden bir yere gitme telaşı içinde oralardan geçiyorum. O hızlı geçişlerde bulunduğum anda kalmıyorum, sadece ileriki zamanları düşündüğümü fark ettim. Hâlbuki sadece sakince oradan geçseydim daha önce de başımı yukarı kaldırsaydım o kapının eşiğinde durup detaylarda saklı olan güzelliği görürdüm.

Ulu Camii medresesi de benim için çok büyülü oldu. Orada hayat olduğunu bilmiyordum. Halk Eğitim Merkezinin kursları oluyormuş. Hat sanatı, ebru sanatı gibi… Orada kursa gitmeseniz bile çay ve kahve içmek için harika bir alan varmış.

Adana’da olan aileler için çocukları ile gitmek için harika yerler olabilir. Adana’da hala yoğun kış mevsimi başlamamışken gezilebilir. Adana sıcaktır insanı da ona benzer. Bu sebeple böyle geziler için en güzel zaman Adana’nın kısa geçen bahar mevsimleridir.