Adana’da tarzıyla ve yaptığı projelerle marka olmayı başaran Mehmet Amca’nın Yeri Kurttepe Melekler Kahvesi’nde insanların tüm ihtiyaçlarına cevap verecek tüm detaylar var. Kütüphaneden çocuk oyun alanlarına, her türlü yiyecekten, içeceğe ve en önemlisi kahve kültürünü devam ettiren kafede tam bir aile ortamı var.
Lakabı Mehmet Amca olan Mehmet Bozkurt, yüreği sıcacık bir insan, özellikle yardımseverliği ve sosyal projelerde yer almasıyla herkesin Mehmet Amca’sı olmuş… Gençlerin güvenerek gidebileceği bir mekan olan Mehmet Amca’nın Yeri Kurttepe Melekler Kahvesi sahibi Mehmet Bozkurt ile bir araya gelerek mekan ve gerçekleştirdiği sosyal projeleri konuşmak adına bir araya geldik.
Melekler kahvesinin, hatta Mehmet Amca’nın yeri Kurttepe Melekler Kahvesi’nin açılış serüveninden bahsedebilir misiniz?
Ben daha önce halde komisyonculuk yapıyordum. Orada herkese amca diye diye, sonunda benim de lakabım amcaya dönüştü. 4 yıl öncesine kadar kardeşlerimleydim, onlardan ayrıldıktan sonra da buraya da bir isim koymak gerekiyordu. Var olan hazır olan bir lakabım olan amca lakabını, Mehmet Amca’nın yeri Kurttepe Melekler olarak buraya isim verdik.
Burada neler yapıyorsunuz, ne gibi hizmetler veriyorsunuz?
Klasik bir kafeden ziyade, çünkü önemli olan bir kafede, bir mekânda farklılığı yaratmaktır. Güzel sıcak bir aile ortamı kurmak, tüm insanların ihtiyaçlarına koşabilmek, bir aile gibi ciddi anlamda samimi ve sevgi dolu olarak, buraya gelen herkesi kucaklamak burada en büyük özelliğimizdir.
Kafe olarak hemen hemen her şey mevcut burada. Ev yemekleri, dünya mutfağı, nargile, sıcak ve soğuk içecekler, kütüphanemiz var, oyun alanımız var. Gelen gençlere kitap hediyelerimiz var. Emin olun ki buraya gelen çocuklar evde ve sokakta yaşamadıkları özgürlüğü burada yaşıyor. Kesinlikle burada çocuklarımızın kırması, dökmesi, bağırması, parçalaması serbest.
Sosyal projelerde de yer alıyorsunuz, biraz bahsedebilir misiniz?
İnsan olmanın hatta güzel bir insan olmanın gereklilikleri vardır. Buraya geldiğimizde Gazipaşa’daki yoğunluktan sonra burada sakin ve huzurlu ortamdan dolayı, Kubilay ve Nalan Umay’ın Çatalan ikinci köprüyü geçince bir barınağı var. Oranın ismi yoktu, isim babası oldum. Oraya Melekler Barınağı ismini verdik. Oraya 3 yıl boyunca desteklerimiz oldu. Burada da güzel kampanyalar düzenledik. Maalesef herkes klavye başı hayvan sever olduğu için katılım oldukça az oldu. Lütfen öncelikle o klavye başında hayvanları sevmeyin gereğini yapın. Buraya gönüllü olarak mama ve battaniye yardımı getiren insanlara ikramlarımız oldu. Orası daha sonra rehabilitasyon merkezi oldu. Aslında böyle olması da daha iyi oldu, engelli canlarımıza faydalı oldu. Böylelikle 6 aydır da sokaktaki canlarımıza yardımcı olmaya çalışıyorum. Ekibimiz var dört, beş tane gelen mamaları onlara veriyoruz, onlarda ciddi anlamda sokaktaki canlara dağıtıyorlar.
Ayrıca kapımızı çalan hiç kimseyi boş çevirmemeye çalışıyoruz. Engelli tiyatro gurubumuz var, onlara sürekli sponsor oluyorum. Bilet alıp gençlere dağıtıyoruz ki gitsinler, görsünler, diye. Ayrıca Ergin Özfırıncı var, Adana Büyükşehir’de tiyatrocu onunla da 100 tane kedi evi dağıtma projesine katıldım. Tabiî ki güzel ve yardımsever insanların sayesinde oluyor.
Ayşegül Cingöz diye engelli bir arkadaşımız var, onun yapmış olduğu projelere de katılıyorum. 25-30 Aralık’ta da kimsesiz olan çocukların ve engellilerin olmuş olduğu bir rehabilitasyon merkezine gideceğiz. Yaşlıları ve huzurevini ziyaret edeceğiz. Hastaneleri ziyaret edeceğiz. Yapmaya devam edeceğiz.
Ben buradan şunu da söylemek istiyorum, lütfen arkadaşlar bizi tercih edin ki, biz de gelirimizin bir kısmını yardıma muhtaç olan insanlarımıza, yaşlılarımıza, engellilerimize, sokaktaki hayvanlarımıza yardım edelim.
Gerçekleştirmek istediğiniz daha da farklı projeler var mı?
Daha bunlardan büyük proje ne olabilir ki? Önemli olan insanlarımıza gönülden yardımcı olabilmektir. Yardımcı olacağım diyen nice insanlar boş çıktı. Siz de hiçbir şey yapamıyorsanız, lütfen yardıma ihtiyacı olan insanlara bir el uzatın. Kurban olduğum verdikçe biz de dağıtmaya ve veren el olmaya devam edeceğiz
RÖPORTAJ- PINAR AYTEKİN
