Pandemi dönemi ile birlikte hayatlarımızda yeni gelişmeler ve değişmeler olmaya başladı. Bu değişimleri kabullenmeye çalışıyoruz. Evden çıkamadığımız günlerde en çok merak edilen konulardan biri “bağlanma” oldu.  Normalleşmeye başlamamız ile birlikte çocuklarımızla olan bağlanma durumundaki değişiklikleri daha rahat gözlemlemeye başlamış olduk.

Bağlanma bir çok ebeveynin her dönem merak ettiği bir konudur. İçten içe acaba çocuğum bana güvenli mi bağlandı? Yoksa güvensiz bir bağ mı var aramızda? Merak etmekte herkesin kendince haklı bir sebebi olduğu aşikar. Güvenli bağlanmak kadar çocuklarımızla aradaki bağımızı güvenli bir şekilde devam ettirip, uzaklaşabilmemiz de önemlidir.

Pandemi dönemi ile evden çalışmaya başladık. Evden çalışmaya başlamamız ile çocuklarımızla da evde kalıyoruz. Bu süreç çocuklarımızla olan bağımızı nasıl etkiledi peki?

0-1 yaş döneminde çocuklar güven duymak isterler. Bu, her yaş için önemlidir fakat özellikle bu yaş döneminde tamamen dışarıya bağımlı olan bebek acıktığında sevgiyle doyurulacağını hissetmelidir. Bu dönemi evde geçiren çocuklar bu anlamda biraz daha şanslı oldular. Ebeveyn sevgisini, şefkatini, gülümsemesini, bakım verilirken ilişki halinde olunan bebekler güvenli bağlanmaya başlayabilirler. Çalışsan ebeveynlerden dolayı tam olarak bakıcıdan ya da bakım verilen kurumlardan bu ilgiyi alamayan bebekler güvensiz- kaçınan ya da güvensiz- kararsız bebekler olabilirler. Güvensiz bağlanan bebekler ise büyüdüklerinde yine güvensiz olacaklardır.

Okul öncesi dönem çocukları için değerlendirdiğimizde girişimci, araştırmacı ve pek meraklı olan bu grup evde kaldığında büyük ölçüde kendini sıkılırken buldu. Bu yaş grubu arkadaşlarıyla oynamaktan keyif alırken evde kalmak zorunda kaldıkları bu dönemde anne ve baba ile yatma isteği artmış olabilir. İş birliği yapmayı seven bu yaş grubu çocukların iş birliği yapabilecekleri tek sosyal çevreleri ebeveynleri oluverdi. Ebeveynler muhtemelen evde çalışmak zorunda olanlar özellikle zor zamanlar geçirmiş olabilir. Çocuklarımız bu süreçte bizlerle olmaya, bizlerle paylaşmaya çok alıştılar. Oyunlarda hep kazanan taraf oldular ve bu onların sosyal- duygusal anlamda farklı bir doyum yaşamasına neden oldu. Güzel haber şu ki çocuklar çok kolay adapte olabiliyorlar. “Bizden ayrılıp tekrar okula nasıl gidecekler acaba?” diye düşünen ebeveynler vardır mutlaka. Normalleşme süreci ile birlikte bireysel farklılıkları da göz ardı etmemek gerekir tabii ama bir çok çocuk hızlıca adapte olacaklar. Okul öncesi dönemde arkadaşlıkların kıymetli olması çocuklarımızın okula adapte olmasını da kolaylaştıracaktır.