“Boş zamanlarınızda ne yapıyorsunuz?” sorusu çok sorulur. Pek çok kişi de “Kitap okurum.” diye cevap verir. Oysa kitap boş zamanlarda okunmaz. Kitap okumak için mutlaka zaman ayırmak gerekir.

Kur’an-ı Kerim’in Zümer süresinde şöyle yazar: “Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?” İşte bilmenin, bilgi sahibi olmanın en önemli yolu da kitap okumaktır. Okuyanla okumayan hiç bir olur mu? Okumayı alışkanlık haline getirdiğimizde mutluluk kapısı aralanır. İnsan öğrendikçe daha fazlasını öğrenmek ister. Kitaplardaki bilgileri paylaştıkça da itibarı artar.

Walter Benjamin’in evine gelen bir konuğu, kitaplığı görünce şaşırır ve şu soruyu sorar:
”Bütün kitapları okudunuz mu?”
Benjamin’in cevabı:
”İnsanlar yalnızca okumak için değil, birlikte yaşamak için de kitap alır.”

Yıllar önce ilkokul mezunu bir yakınım bana şöyle demişti. “Kitaplarından cildi parlak ve güzel olanlarını kütüphanen de tut. Geri kalanları at.” Oysa öyle kıymetli kitaplarım vardı ki onlar yıpranmış diye atılacaklar mıydı bu öneriyle? Bu konuşmayı hiç unutmadım. Kitabın değerini bilmeyenler ne bilsinler onlara tutkumu! Elimde kitapla çoğu geceler uyuyakaldığımı ne bilsinler! Zamanımızı israf eden söz anlamayan cahillerle uğraşmaktansa kitap okumak mutluluktur. Zamanımız kitaplarla anlam bulur, onlarla değerlenir.

“Ağaç yaşken eğilir.” demiş atalarımız. Çocuklukta edinilmesi gereken önemli bir alışkanlıktır kitap okumak, kitaplarla dost olmak, kitaplarla yaşamak ve en güzeli de kitaplarla yaşlanmak!

Konfüçyus “Tanrım bana çiçek dolu bir bahçe kitap dolu bir ev ver.” derken mutluluğun, huzurun doğada ve kitaplarda olduğunu vurgulamıştır. İnşallah bizlere de nasip olur bunlar… Öyleyse hep birlikte “Âmin” diyelim.