Herkese Merhabalar,

İlk yazı zor olur demişlerdi,gerçekten de zormuş..

Uzun yıllardır eğitim sektörünün içerisinde olan Adanalı bir kardeşiniz olarak şehrimizin eğitimin camiasına yönelik sorunları, gençlerin taleplerini, velilerin kaygılarını anlatacağımız herkesin yazının sonunda “bugünün dersi” dediğimiz olguyu hayatına lanse edeceği bir köşe, uzun bir yolculuk olur umarım.

Zaman hızlı,teknoloji ise zamanın ötesine geçmek üzere..

Dünyanın ritmine sadece yaşamsal olarak değil eğitim metotları olarak da ayak uydurmak zorunda olduğumuz bir çağdayız.

X dedik,Y dedik, geldik Z kuşağına..

Bilgiye hızlı erişen, istediğini söyleme özgürlüğüne sahip olan,dünyanın çizdiği sınırları kendi zihninde kaldıran bir nesille beraberiz. Hal böyle olunca eğitim kurumları ne durumda,eğitim metotları neleri yansıtıyor biraz bunlardan bahsedeceğiz burada.

Eğitimi tüm boyutlarıyla ele alıp şehrimizin imkânlarına, kurumlarına indirgeyeceğiz.

Böyle bir imkân sundukları için eğitim gönüllüsü dostlarımız başta Salih Güleç ve Pınar Aytekin olmak üzere tüm Yeni Bizim Adana gazetesine teşekkürü bir borç bilirim,

O zaman ilk yazımızı, bu ilk heyecanımızı bugünün dersi ile bitirelim olur mu?

Bugünün Dersi

Kitaplar da olmasa ne yapardık? Barış Bıçakcı’nın Tarihî Kırıntılar kitabında şöyle bir cümle geçer : “Kitaplar sessizdir ama başka insanları dinlemeyi onlardan öğrendim.” O vakit, bir kez daha, var olsun kitaplar sevgili okur. Sizler de var olun.