Kadın olmak çok zor…
Hele çalışan bir kadın ve üstüne üstlük anneyseniz işte o zaman sırtınıza ağırlık biraz daha biniyor demektir…
Onca sorumluluklara rağmen dik durmak zorundadır kadın,
Onca kırılıp dökülmelere rağmen kahkahaların arasında buruk bir acı vardır kadının…
Kadın olmak çok zor…
Çalıştığın iş yerinde mücadele verirken bir de arkanda bıraktığın evlatların için endişelenirsin,
Tek başına ayakta kalmak için çaba harcarsın
Her şeye yetişmeye çalışırsın, evlatlarına, eşine, işine ve bunca yoğunluğa rağmen sohbet edeceğin arkadaşlarına!
Hakkını vermek lazım kadının,
Bir de kendini yetiştirmiş bunca yüke rağmen ayakta kalabiliyorsa
Takdir etmek gerekir.
Hırçınlaşan kadını maruz görmek lazım…
Onca dalgalarla boğuşup bir damla deniz için ağlar kadın,
İçinde fırtınalar kopar, biriktirir, susar.
İşte o damlada dayanamaz kadın,
Akıtır gözyaşlarını, acılarını belki de sessiz bir çığlığını…
Yüreğinde yaşar çoğu şeyi,
Gizlidir içinde aşkı,
Zaten aşka bile vakit bulamaz kadın…
Kadın olmak çok zor…
Yetiştirmek için evlatlarını tüm benliğini harcar, ağartır saçlarını
Bir söze, bir göze yeniliverir kadın…
Anlaşılmaz değil,
Kadın anlaşılabilen yegane varlıktır,
Yeter ki anlamaya çalışın kadını.
Yeter ki hayatı, kalbi tüm gücüyle sevgi için çarpan bir kadına verin.
O kadın o hayatı bambaşka yapar…
Bıkmadan, usanmadan defalarca düzeltir tüm eksiklikleri
Kadın olmak çok zor…
Anlaşılır bir dil, anlaşılır bir şiirdir kadın!
Bir kitaptır kadın, belki bir hikaye…
Derin derin giden ve sonu mutlu biten
Bir türlü okunamayan gerçektir kadın…
Mısralarda yaşayan, hayatla kavga eden ama kavgasını hep içinde yaşatan…
